Sunday, March 25, 2012

నందన నామ సంవత్సర శుభా కాంక్షలతో

ఈ రోజే ఉగాది, ఒక యుగానికి ఆది.
కావాలి ఒక నూతన జీవితానికి నాంది.
వినడానికి తయారవండి నా సోది,
తప్పించుకోలేము కదా విధి.


ఉగాది పచ్చడి చెయ్యలా?
మామిడి పిందెలు తేవాలా?
వేప పూవు లేదు ఎలా?
ప్రతీ ఏడూ అమెరికాలో ఇదే గోల.

ఫ్రోజన్ మామిడి ముక్కలతో కూడా
వెయ్యనా మెక్సికన్ బెల్లం గుండ
చక్కర వ్యాధి తలిస్తే గుండె దడ
ఎందుకు ప్రాబ్లం అని వేసా స్ప్లెండా.


ఉగాది పచ్చడి చేస్తూ వుంటే,
వేప పూవు లేదని వాపోతూ వుంటే,
మెంతులు వేస్తే పోలే అంటే
నవ్వుతారు ఎవరైనా వింటే..


కాకర కాయ కూడా చేదే
వెయ్యకూడదని రూలేం లేదే
అంతకన్నా ఏమీ తోచలేదే
ఏదైనా తినడం మాత్రం బాధే


ఉగాది పచ్చడి తినరా కన్నా
తప్పదు కదా బ్రతిమాలుతూ అన్నా
డాలరు ఇస్తా లంచంగా నాన్నా
వినడానికి చంటాడా వాడేమైనా


ఏదిరా నాన్నా చెయ్యి పట్టు,
అనగానే చూసాడు ఎందుకన్నట్టు,
చూపించా ఉగాది పచ్చడి కన్నట్టు .
అంతే, మరు నిముషం పరుగు పెట్టు.


పచ్చడి తినడమే పండాగా?
అలా అనుకోవడం దండగా?
తోచాయి తలపులు మెండుగా
గుచ్చాను అనుభవాలు దండగా


చేసేసా చైనా పింగాణీ గిన్నెలతో
మెక్సికన్ చింతపండు మగ్గుతో
అమెరికన్ ఆపిల్ పండ్లతో
అంతర్జాతీయ పచ్చడి మంచి రుచితో


ఎంతో మంది కన్నా సుఖంగా
బ్రతుకుతున్నందుకు తృప్తిగా.
భగవంతునికి కృతజ్ఞతగా
నైవేద్యం పెట్టేసా ఎంతో భక్తిగా,


ఏమి చేసాను ఇన్నాళ్ళూ ?
ఆలోచిస్తూ కోరుకున్నాను నా గోళ్ళు,
తిప్పాను గుండ్రంగా నా కళ్ళు.
తిరిగాను అరిగేలా రెండు కాళ్లు


పల్లె పడుచుగా పుట్టించిన దేముడు
అమెరికా దేశం తెచ్చి పడేసాడు
పూర్వజన్మ లో చేసిన కర్మ ఆనాడు
అనుభవిస్తున్నాను ఇక్కడ ఈనాడు.


చేసాను చాలా చాలా ఒప్పులు.
పొందేను ఎందరెందరి వో మెప్పులు
చెప్పుకోవాలని వుంది బోలెడు గొప్పలు
అయినా తప్పవేమో కొన్ని ముప్పులు


పట్టేను చాలా మందికి కాకా,
సాధించిన దేమిటి నిన్నటి దాకా,
ఉంటానో లేదో రేపటి దాకా
ఎంజాయ్ చేసేస్తా అందాకా.


అందరికీ నందన నామ సంవత్సర శుభా కాంక్షలతో,

Monday, March 19, 2012

నేను, నా డ్రైవింగ్ లైసెన్సూ ...

నేను, నా డ్రైవింగ్ లైసెన్సూ ...

మీకు డ్రైవర్స్ లైసెన్స్ ఉందా? అదే, వుండే వుంటుంది లెండి. ఈ డ్రైవర్స్
లైసెన్స్ లేందే అమెరికాలో చాలా పనులు జరగవు. ఇది కేవలం కారు నడప దానికే కాదు
కదా. ఈ అమెరికాలో మన దైనందిన కార్యకరంమాల్లో అది చూపందే చాలా పనులు జరగవు.
క్రెడిట్ కార్డు తో సామాన్లు కొనాలంటే కొన్ని షాపుల్లో చూపించాలి, ఓ విమానం
ఎక్కి మరో వూరు వెళ్ళాలన్నా డ్రైవర్స్ లైసెన్సు ఉండాల్సిందే. కాకపోతే పాస్
పోర్ట్ పట్టుకుని వెళ్ళ వచ్చనుకోండి.

నేను ఇండియా లో వునప్పుడే కార్ డ్రైవింగ్ నేర్చుకున్నాను. కానీ అంతగా ఎక్కువ
డ్రైవ్ చేసే పని పడ లేదు. ఎప్పుడూ డ్రైవర్ ఉండేవాడు. ఏదో సరదాగా నేర్చుకున్న
గాని, ఒక్కర్తిని ఎక్కడికి కార్ వేసుకుని వెళ్ళలేదు. మా డ్రైవర్ కి మా ఆయన
ఆర్డర్ వేసారు, నాకు డ్రైవింగ్ నేర్పమని. అతను బాగానే నేర్పాడు ఓ రెండు
రోజులు. అసలు నాకు డ్రైవర్స్ లైసెన్స్ అవసరం ఇండియా లో లేదు. ఎప్పుడూ డ్రైవర్
వుండే వాడు. లేకపోతె మా ఆయన డ్రైవ్ చేసేవారు. అయితే నాకే ప్రాక్టీసు
చెయ్యడానికి టైం దొరకలేదు. అయితే డ్రైవర్స్ లైసెన్సు కోసం మాత్రం వైజాగ్ లో
టెస్ట్ కి వెళ్ళా. మా ఆయనే డ్రైవ్ చేసి అక్కడి దాకా తీసుకుని వెళ్ళారు.

అదొక పార్క్ లాగా వుంది. పార్క్ అంటే పార్క్ అనలేము. జీ భూతాల్లాంటి చెట్లతో
ఒక అడవి లాగా వుంది. ఆ పార్క్ లోనే డ్రైవింగ్ టెస్ట్ జరిగే చోటని ఒక బ్రోకేర్
చెప్పాడు. ఆ పార్క్ కి రెండు ఎంట్రన్సు లు వున్నాయి. ఒకటి పెద్ద ఇనప గేటు
గొలుసులతో బంధించేసి వుంది. రెండవది చిన్న గేటు. దానికి అడ్డంగా పెద్ద లారి. ఆ
పార్క్ చుట్టూ రెండు ప్రదక్షిణాలు చేసాము. కానీ కార్ తో ఎలా లోపలి వెళ్ళాలో
తెలియలేదు. ఇక లాభం లేదని కార్ లారి పక్కనే పార్క్ చేసి, ఇద్దరం కార్ దిగి
లోపలి నడిచి వెళ్ళాము.

కార్ లోపలి తీసుకు వెళ్ళ కుండా డ్రైవర్స్ లైసెన్సు టెస్ట్ ఎలా చేస్తారో నాకైతే
అర్ధం కాలేదు. లోపలకి వెళ్ళాకా అక్కడ రెండు కుర్చీలు ఒక బల్ల ముందు ఇద్దరు
కూర్చున్నారు. మిగతా ఒక యాభై మంది గుంపులు గుంపులు గా నులుచుని వున్నారు.
అక్కడ ఒకే ఒక కార్ వుంది. ఒకరి తరువాత ఒకరు ఆ కార్ లో ఎక్కి ఓ యాభై గజాలు
ముందుకి వెళ్లి యాభై గజాలు వెన్నక్కి వచ్చి దిగి పోతున్నారు. దిగగానే ఆ
కుర్చీలలో కూర్చున్న వారి దగ్గరికి వెళ్లి వంగి, ఏదో మంతనాలాడి దణ్ణాలు
పెట్టి, ఏవో కాగితాలు తీసుకుని వెళ్ళిపోతున్నారు. కార్ ముందుగా ఎక్కేటప్పుడు
వారి మోహం లో వున్న ఆందోళన, వారి దగ్గర కాగితం తీసేసుకోగానే పోయి, భుజాలు
విరుచుకుని, ఆనందంగా వెళ్లి పోతున్నారు. నాకు అర్ధమయింది, ఆ కుర్చీల్లో
కూచున్న వాళ్ళే డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ ఇచ్చే ఆఫీసర్లు అని. ఎవరూ కూడా ఏడుపు మోహం
పెట్టుకుని లేరు. అందరూ ఆనందంగానే వెళ్లి పోతున్నారు. నాకు కొంచం ధైర్యం
వచ్చింది. నాకూ కూడా వచ్చేస్తుందేమో నని ఆశ. మా కార్ తప్ప నాకు మరో కారు
నడపగలనా అని కొంచం సందేహం వచ్చింది. మాదేమో ఎస్టీం వి ఎక్ష్ లేటెస్ట్ మోడల్
(అప్పట్లో). ఇక్కడ చూస్తే పాత డొక్కు ఎ౦బా సిడర్. ఒక వ్యక్తి డ్రైవర్ సీట్
కాకుండా పక్కన సీట్ లో కూర్చుని వున్నాడు. అతను చాలా సీరియస్ గా వున్నాడు.
డ్రైవ్ చేసే వ్యక్తీ దిగగానే, అతనూ దిగి కొంచం దూరంగా నించుని వుంటే,
ఒక్కొక్కరూ అతని దగ్గరకి వెళ్లి ఏదో మాట్లాడుతూ వున్నారు. అతను కార్ ఓనర్ అని
నాకు అనిపించింది. బహుశా ఆ కార్ అందరికి అద్దెకి ఇచ్చినట్టు ఇస్తాడేమో మరి. మా
ఆయన కూడా ఆయన దగ్గరికి వెళ్లి ఏదో అన్నారు. అతను తల వూపేడు. కార్ బహుశా, నేను
డ్రైవ్ చెయ్యడానికి అతన్ని ఒప్పించి వుంటారు అనుకున్నా. నేను అనుకున్నదే నిజం
అయింది.

నేను మా ఆయనతో మెల్లగా అడిగాను "ఈ డొక్కు కార్ నేను డ్రైవ్ చెయ్యగలనా" అని.
"నువ్వేమీ భయపడకు. ఏమీ పరవాలేదు. తప్పకుండా డ్రైవింగ్ టెస్ట్ పాస్ అవుతావు"
అన్నారు. " పాస్ అవకపోతే " అన్నాను భయంగా. " అలా జరగదు, పాస్ అవుతావు, నేను
చెబుతున్నాగా" అన్నారు చిరు నవ్వుతో. చెప్పొద్దూ, నాకు నా డ్రైవింగ్ మీదే అంత
నమ్మకం లేదు, మా ఆయనకి నా మీద వున్న నమ్మకానికి చాలా మురిసిపోయాను.
ఒక అర డజన్ మంది తరవాత నా వంతు వచ్చింది. కొంచం భయం భయంగా వెళ్లి కార్ లో
కూర్చుని వున్నాను. అది ఆటోమాటిక్ ట్రాన్స్ మిషన్ కాదు. అప్పటికి ఇండియా లో
ఇంకా రాలేదనుకుంటా. సీలో కార్ వచ్చింది కానీ, ఏదైనా ప్రాబ్లం వస్తే, అది
రేపైర్ చెయ్యడానికి మనుషులు దొరకరు అని చెప్పారు. అందుకే స్టిక్ షిఫ్ట్ కార్
డ్రైవింగ్ నేర్చుకున్నా. ఏదైనా ముందు, దాని క్లచ్, గేర్, ఆక్సిలి రే ట ర్ అవీ
చూసుకునే లోగానే, కార్ దానంతట అదే నడవటం మొదలు పెట్టింది. నేనైతే, క్లచ్ గానీ,
గేరు కానీ మార్చలేడు. కార్ దానంతట అదే పుష్పక విమానం లా ముందుకు వెళ్ళడం మొదలు
పెట్టింది. నేను చాలా కంగారు పడ్డా. ఈ లోగా నా పక్కన వున్న వ్యక్తీ, అదే కార్
ఓనర్ అని చెప్పా కదా, తల వెనక్కి తిప్పి చూడండి అన్నాడు. నేను బుర్ర వెనక్కి
తిప్పేనో లేదో, కార్ వెనక్కి వెళ్లడ౦ మొదలు పెట్టింది. గాభరాగా, నా పక్క
వ్యక్తి వైపు తల తిప్పి చూసా. అప్పుడు తెలిసింది , నా పక్కన వున్న వ్యక్తీ
చేతిలో మరో స్టీరింగ్ వున్నట్టు, అతనే కార్ కంట్రోల్ చేస్తున్నట్టూ. నాకైతే
నవ్వు ఆగలేదు. పక పకా నవ్వడం మొదలు పెట్టా.. నా పక్కన వున్న వ్యక్తీ గాభరా
పడ్డాడు. అయ్యో నవ్వకండి, నవ్వకండీ ప్లీజ్, తల వెనక్కి తిప్పి వెనక్కి చూడండి
అన్నాడు. నవ్వుతూనే, తల వెనక్కి తిప్పా, ఓ యాభై గజాలు వెనక్కి వెళ్లి కార్
ఆగింది. దిగండి అన్నాడు. దిగగానే, కుర్చీల లో కూర్చున్న వ్యక్తుల దగ్గరికి
వెళ్ళగానే, వాళ్ళు టెస్ట్ పాస్ అయ్యానని కాగితాల మీద సంతకం పెట్టేసి,
డ్రైవర్స్ ఇచ్చేసారు. మా ఆయన అంత నమ్మకం గా నేను టెస్ట్ పాస్ అవుతానని ఎలా
చెప్పసారో ఇప్పుడు అర్ధం అయింది. నా మీద నమ్మకం కాదు, ఆ కార్ డ్రైవర్ మీద
వున్న నమ్మకం తో అని. అయితే, నేను ఎక్కవ డ్రైవ్ చేసే అవసరం ఇండియాలో పడనే
లేదు. కనుక అసలు అలవాటు పడనే లేదు, ఇంతలోనే అమెరికా వచ్చేసాము.

ఇక అమెరికా కి వచ్చాకా ఆ ఇండియా లైసెన్స్ పనికి రాదుగా. అసలే అంతంత మాత్రం
ప్రాక్టీసు, ఆ పైన ఇక్కడ రైట్ హాండ్ డ్రైవ్. ఇక్కడికి వచ్చాకా కొంచం స్థిర పడ
దానికి కొంచం టైం పడుతుందిగా. ఆయన చాలా సార్లు అప్పటికే అమెరికా రావడం వలన,
వచ్చినప్పుడు ఎప్పుడో డ్రైవర్స్ లైసెన్స్ తీసేసుకునారు. ఇక నా ముందు ఒక
పుస్తకం పడేసి, అది బాగా చదువు, నిన్ను టెస్ట్ కి తీసుకుని వెళ్తా అన్నారు. ఒక
ప్రక్క వుద్యోగం, ఆపైన ఇంట్లో పని, శని ఆదివారాలు కంప్యూటర్ ట్రైనింగ్
క్లాసెస్ అస్సలు ఊపిరి ఆడేది కాదు. వాటి మధ్యనే కొంచం టైం చూసుకుని, ఆ పుస్తకం
నాలుగైదు సార్లు చదివా. ఒకరోజు, మా ఆఫీసు దగ్గరికి వచ్చి మావారు నన్ను
డ్రైవర్స్ లైసెన్స్ ఆఫీసుకు తీసుకుని వెళ్ళారు. టెస్ట్ రాసాను, వెంటనే పాస్
అయ్యాను. ఒక కార్డు ముక్క నా ముఖాన పడేసి, మూడు నెలల లోపు డ్రైవింగ్ టెస్ట్ కి
రమ్మన్నారు. సరే నని వచ్చేసా. వారం తిరక్కుండా, మా ఆయన, పడ డ్రైవింగ్ టెస్ట్
కి అన్నారు. అదేమిటి, నేను ప్రాక్టీసు చెయ్యందే అన్నా. పరవాలేదు. ఇండియాలో
కొంచం నేర్చుకున్నావు కదా అన్నారు. సరే నని నేను ఆఫీసు లో చెప్పేసి బయలు దేరా.
ఇక్కడ కూడా, ఇండియా లో లాంటి పద్దతి ఏమైనా ఉంటుందేమో అనుకున్నా. కానీ అలాంటి
పప్పులు ఏమీ ఇక్కడ ఉడకవు అని తెలిసింది. అప్పటికి నేను పెరలేల్ పార్కింగ్ కూడా
నేర్చుకోలేదు. డ్రైవింగ్ చేస్తూ, స్టాప్ సైన్ దగ్గర ఆగా. ఆగి వెంటనే కార్
పోనిచ్చా. సడన్ గా కార్ పక్కకి తీయమని చెప్పింది. ఎందుకో నాకు అర్ధం కాలేదు.
ఆపాక, నన్ను దిగమని, పక్కన కూర్చోమని చెప్పి, తాను డ్రైవ్ చెయ్యడం మొదలు
పెట్టింది. నా ఉద్దేశం లో బాగానే చేసాను. కానీ ఆ ఇన్స్పెక్టర్ నన్ను ఫెయిల్
చేసింది. నీకు అసలు కార్ మీద కంట్రోల్ లేదు. స్టాప్ సైన్ సరిగ్గా ఆగలేదు అంది.
"ఆపానుగా?" అన్నాను ఆశ్చర్యం గా. ఆపడం అంటే ఉత్తినే ఆపడం చాలదు. ఎటువేపైనా ఇతర
వాహనాలు వస్తున్నాయేమో చూడాలి అని చెప్పింది. నాకైతే, జీవితం లో మొదటిసారి
పరీక్ష ఫెయిల్ అయ్యానేమో, చాలా సిగ్గేసింది.
ఇంటికి వచ్చి ఛడామడా మా అయన మీద అరిచాసా.. నాకు సరిగా డ్రైవింగ్ నేర్పకుండా
టెస్ట్ కి తీసుకుని వెళ్తావా.. అంటూ. మా ఆయన నవ్వేసి, ఏమి పోయింది. ఇంకా రెండు
నెలల పైన టైం వుంది కదా.. మళ్ళీ వెళ్ళొచ్చు లే అన్నారు. నేను ఇంక వెళ్ళను అని
కోపం గా అరిచేసా.
రెండు నెలలూ తెలియ కుండానే గడిచిపోయాయి. ఒక ఆదివారం కాబోలు, ఓ అరగంట పారేలేల్
పార్కింగ్ నేర్పించారు. అంతే అంతకన్నా నేర్చుకోనే లేదు పద టెస్ట్ కి ఒక
శుక్రవారం మూడు గంటలకి అన్నారు. ఇక నాలుగు రోజుల్లో ఆ టెస్ట్ లైసెన్స్ టైం
అయిపోతోంది. వెళ్తే, ఈ నాలుగు రోజుల్లో వెళ్ళాలి, లేదా, మళ్ళీ డ్రైవర్స్
టెస్ట్ రాయాలి. రోజూ ఎక్కడికి వెళ్ళినా ఆయనే కారులో తీసుకుని వెళ్ళే వారు.
నన్ను మాత్రం కార్ ముట్టుకో నిచ్చేవారు కాదు. ఏమైనా అంతే, నీకు లైసెన్స్ లేదు
అని దబాయించే వారు.
సరే తప్పదు కదా అని టెస్ట్ కి వెళ్ళా. అక్కడ వాళ్ళ రికార్డు దొరక లేదు. అసలు
నీది ఎక్స్పైర్ అయిపోయింది. మళ్ళీ పరీక్ష రాయి అన్నారు. నేను నా దగ్గర వున్న
కార్డు చూపించి , ఇంకా నాలుగు రోజులు వుంది అన్నా. ఇక ఏమి చెయ్యాలో తెలియక,
పాత రికార్డు లు అన్నీ తిరగేసి నా కార్డు పట్టుకున్నారు.
ఆ టైం లో ఎందుకో పారలెల్ పార్కింగ్ చెక్ చెయ్యలేదు. క్రితం సారి ఏ వీధిలో
తిరిగానో అదే వీధి మళ్ళీ పట్టుకుని వెళ్ళింది ఈ సారి ఇన్స్పెక్టర్. నేను
జాగ్రత్తగానే డ్రైవ్ చేసానని అనుకున్నా. కార్ ఆపేక నా పక్కన కూర్చున్న ఇన్స్పెక్టర్
నా వైపు జాలిగా చూసింది. గుండెల్లో రాయి పడింది. " నిన్ను పాస్ చేస్తున్నాను.
కానీ నీకు కార్ మీద ఇంకా కంట్రోల్ లేదు, జాగ్రత్తగా నడుపు' అని చిన్న
వార్నింగ్ ఇచింది. అలానే అని తల ఊపా.
ఎలా అయితేనేం నాకు డ్రైవర్స్ లైసెన్స్ ఈ దేశం లో కూడా వచ్చింది. కానీ మా వారు
నన్ను డ్రైవ్ చెయ్యనిస్తే గా.. పై వూళ్ళో ప్రాజెక్ట్ వచ్చి నా అంతట నేను
రెంటల్ కార్ తీసుకున్నాకా నేను సొంతం గా డ్రైవ్ చెయ్యడానికి కుదర లేదు.
కార్ తీసే ముందు ఒక సారి, , గమ్యం చేరుకున్నాకా, నేను క్షేమంగా చేరినట్టు
మరొకసారి ఫోన్ చెయ్యక పోతే, ఆయన ఇప్పటికీ ఊరుకోరు. ఆయనకి నా డ్రైవింగ్ మీద అంత
నమ్మకం మరి.. ఏం చెయ్యను?