Monday, April 19, 2010

ప్రేమ లేఖ

చేతిలోని ఇన్లాండ్ లెటర్ ని వెనక్కి ముందుకి తిప్పి చూసింది సుజాత. అడ్రస్ మరొక సారి జాగ్రత్తగా చూసింది. తనకే ఆ వుత్తరం. వచ్చిన అడ్రస్ చూసింది. వచ్చింది కొవ్వలి నుంచి. అసలు ఈ భూ ప్రపంచం లో అలాంటి వూరు ఒకటి వుందనే తెలియదు తనకి. అక్కడనుంచి ఎవడు లవ్ లెటర్ రాసాడా అని ఎంత బుర్ర పగల కొట్టుకున్నా తట్టలేదు ఆమెకు. అది మామూలు ప్రేమ లేఖ కాదు. అది ఒక జవాబు లాగా వుంది. అందుకే ఇంత ఆలోచించ వలసి వస్తోంది. తన జీవితంలో ఎవడికీ ఇప్పటికోచ్చి ప్రేమ లేఖ రాయవలసిన అవసరం పడలేదు. అంత ప్రేమించదగ్గ వ్యక్తులు ఎవరూ తారసపడలేదు. పైగా తన తల్లి తండ్రులు తనకోసం ఒక డాక్టర్ నో, ఇంజనీర్ నో వెదికి తెస్తారని తనకు తెలుసు. కనుక ఆ డిపార్టుమెంటు తనది కాదు. అంటే పెళ్ళికొడుకు సెలక్షన్ లో తనకి అంత అవస్థ పడనవసరం లేదు. తనకు అసలు ఇప్పుడప్పుడే పెళ్లి చేసుకునే ఆలోచనే లేదు. ఇంకా ఏది డిగ్రీ సెకండ్ ఇయర్ కదా.
ఇంతకీ ఈ వుత్తరం రాసిన వెధవ ఎవడయి వుంటాడు అని ఆలో చించింది. పిచ్చి గీతల్లాంటి రాత, కనీసం అందమైన హ్యాండ్ రైటింగ్ కూడా కాదు. మరొక సారి చదివింది. “ ప్రియతమా, నీవు రాసిన ప్రేమ లేఖ అందింది. జీవితం మీద విరక్తి తో చచ్చిపోవాలనుకున్న నాకు నీ వుత్తరం నాకు అమృతంలా పని చేసింది. ఏమి చెయ్యను, నెల రోజులుగా టైఫాయిడ్ జ్వరం తో బాధ పడుతున్నాను. నీ వుత్తరం అందగానే వెంటనే రెక్కలు కట్టుకుని వచ్చేయాలని వుంది. ఇలా మొదలు పెట్టి, కొంచం కూడా ఖాళీ లేకుండా, మొత్తం ఇన్లాండ్ లెటర్ అం తా రాసాడు. అవాకులు చవాకులు చాలా రాసాడు. ఎవడో వెధవ, కనిపిస్తే చెప్పిచ్చుకుని కొట్టాలని అనిపించింది. తనకి ప్రేమలేఖలు చాలా మంది రాసారు, కానీ ఇలా మాత్రం కాదు. " టైఫాయిడ్ ట , చావు వెధవా, చస్తున్న వాడికి మళ్లీ ప్రేమొకటి. " అనుకుంది. మధ్యన , నేను వాడికి ప్రేమ లేఖ రాయడా మేమిటి? బోడి వెధవా " అంటూ నోటికొచ్చిన తిట్లు మనసులోనే తిట్టుకుంది. కసిగా ఆ వుత్తరాన్ని చిన్న చిన్న ముక్కలుగా చింపే సింది.
కాలేజి వేసవి కాలం సెలవులు. ఈ సెలవుల్లో బోరుకోడుతూ వున్న రోజుల్లో ఈ పిచ్చి వుత్తరం. పోనీలే ఓ పావుగంట కాలక్షేపం అనుకుంది. కనపడనీ వెధవకి గడ్డి పెట్టాలి అనుకుంది.
కాలేజీ తెరిచే టైం కి ఆ వుత్తరం విషయం పూర్తిగా మర్చిపోయింది. తెరిచిన వారం రోజులు తరువాత, లంచ్ టైం లో ఆడిటోరియం వైపు నడుస్తున్న తన వెనుక నుంచి 'సుజాతా' అని పిలిస్తే, ఎవరా అని వెనక్కి తిరిగి చూసింది. ఎవరో కుర్రాడు, ఎప్పు డో చూసిన మొహమే. ఎవడా వీడు, నన్ను పిలుస్తున్నాడు అని, 'ఎస్, ఎందుకు పిలిచారు' అని అడిగింది. నత్తి నత్తి గా నేను అన్నాడు.. “నువ్వేలే , ఎవరు నువ్వు” అంది.. కొంచం దెబ్బ తిన్నట్టు మొహం పెట్టాడు, “నీ వుత్తరానికి జవాబు రాసా కదా, మళ్ళీ జవాబు రాయలేదేమి” అని అడిగాడు. వెంటనే బుర్రకి తట్టింది ఆ ప్రేమ లేఖ రాసిన ఘనుడు వీడేనని. అవకాసం వదులుకో లేదు సుజాత.” నీ వూరేదో తెలియదు, నీ అడ్రస్ నాకు ఎలా వస్తుందనుకున్నావు? నీకు నేను ప్రేమలేఖ రాయడమేమిటి నాన్ సెన్స్..అసలు నువ్వెవడివో నాకు తెలియదు. నీకు అసలు బుర్రవుందా? నీ మొహం కూడా నేనెప్పుడూ చూడలేదు, ఇలాంటి వెధవ వేషాలు వేసేవంటే, మా అంకుల్ పోలీసు కమీషనర్, మూయించేస్తాను జాగ్రత్త" అంటూ గుక్క తిప్పుకోకుండా తిట్టడం మొదలు పెట్టింది. దెబ్బ తిన్నట్టు చూసేడు. ' హల్లో, నా దగ్గర నువ్వు రాసిన ప్రేమ లేఖ వుంది." అన్నాడు. "అసలు నువ్వెవరో తెలియక పొతే నేను నీకు ప్రేమలేఖ రాయడం ఏమిటి? నీకేమైనా పిచ్చా " అంది సుజాత. " రేపు నీ వుత్తరం పట్టుకు వస్తా" అంటూ బుసలు కొట్టుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
దూరంగా, పడి పడి నవ్వుతూ ఇద్దరు నవ్వుతూ కనిపించారు. వెంటనే అర్ధం అయింది సుజాతకి. వాళ్ళు ఇద్దరు, తన వీధిలో ఒక రూం లో అద్దెకు వుంటూ చదువుతున్న కుర్రాళ్ళు. వీడు వాళ్ళ రూం మేట్. బహుశా వీడేదో తనని ప్రేమిస్తున్నట్టు చెబితే, వాడిని ఏడిపించడానికి వాళ్ళిద్దరూ చేసిన వెధవ పని అని. వీడు తన క్లాసు మాటే, తెలుగు మీడియం వాడని, లాంగ్వేజ్ క్లాస్సేస్ లో అప్పుడప్పుడు ఒకే క్లాసు లో కూర్చునే వాళ్ళమని తరవాత గుర్తుకు వచ్చింది.
మర్నాడు వాడు వుత్తరం ఏదైనా పట్టుకుని వస్తాడేమో నని చూసింది సుజాత, కాని తనకి తెలుసు, ఆ కుర్రలిద్దరు వాడికి ఈ పాటికి చెప్పే వుంటారని.

No comments:

Post a Comment